ความคิดของผม..มักจะเกิดขึ้นเสมอเวลาผ่านโรงเรียนที่ตั้งชื่อว่า “โรงเรียนวิถีธรรม” ในมหาวิทยาลัยราชภัฏ ณ แยกบ้านธาตุ จ.สกลนคร แห่งนี้…
เป็นความคิดเชิงตั้งคำถามด้วยความสงสัยหลายอย่างว่า..
“วิถีธรรม” เป็นวิถีที่แยกจากวิถีธรรมชาติ.., แยกจากวิถีสิ่งแวดล้อม.., แยกจากวิถีชุมชน..และแยกจากวิถีแห่งสังคมส่วนรวม..รอบตัวเอง...
ได้หรือ ??
ถ้าแยกไม่ได้ตามความหมายที่แท้จริงของคำว่า “ธรรม”
ก็แสดงว่า.. เราได้ “ผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฎ ณ แยกบ้านธาตุ จังหวัดสกลนคร” และ “คนทำโรงเรียนวิถีธรรม” แห่งนี้ที่ “ไม่มีความรู้” ในเรื่องนี้เอาเสียเลยแล้วล่ะครับ !
เพราะดูได้จากการกระทำอันปรากฎออกมาเป็นผลงานต่าง ๆ ของโรงเรียนนี้ที่ไม่ได้มุ่งไปที่วิถีแห่งความสัมพันธ์โดยใกล้ชิดกับผู้คนส่วนใหญ่ในชุมชนแวดล้อมรอบข้าง และไม่ได้แสดงถึงการมีความรับผิดชอบต่อสังคมส่วนรวมที่อยู่รอบ ๆ โรงเรียนของตนแต่อย่างใดเลย
แต่ดูแล้วกลับกลายเป็นการสร้างวิถีแห่งความโดดเดี่ยวอันเต็มไปด้วยกลิ่นอายของความเป็นอาณาจักรส่วนตัวและทำตัวเป็นอภิสิทธิ์ชนเหนือคนอื่นรอบข้างซะมากกว่า
อย่างอยู่ดี ๆ ก็มาติดตั้ง “ยางชะลอความเร็วรถ” บนถนนสาธารณะของคนส่วนใหญ่ที่อยู่แวดล้อมโรงเรียนนี้..และมีความเป็นเจ้าของถนนเส้นนี้เช่นกัน..
(หรือเขาแอบไปยกถนนเส้นนี้ให้เป็น “ถนนส่วนบุคคล” ของโรงเรียนวิถีธรรมแห่งนี้ไปแล้วตั้งแต่เมื่อไรกัน ??)
และถ้าเทียบกันในเชิงจำนวนคนแล้ว เจ้าของถนนเส้นนี้ที่ไม่ใช่คนของโรงเรียนวิถีธรรมมีมากกว่าหลายสิบเท่าแน่นอน !
ผมจึงสงสัยในเรื่องนี้เสมอเวลาที่เดินทางผ่านโรงเรียนเด็กเล็กแห่งนี้ว่า..
ทั้งพวกคนที่ลงมือทำ และผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครที่อนุมัติให้ทำขึ้นมาได้นี้.. มันเอาอะไรในร่างกายคิดกัน..??
“สมอง” หรือ “ส้นเท้า” ??
ถึงได้คิดทำสิ่งนี้ขึ้นมาได้..!!
และยังทำให้คนทั่วไปรู้สึกได้ว่า..
เป็นการกระทำชนิดที่นึกอยากจะทำก็ทำ..!!
เสมือนถนนสายนี้เป็นถนนส่วนตัวเฉพาะของตระกูลพวกคนที่ลงมือทำ และคนที่อนุมัติให้ทำ..
และเหมือนมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้เป็นสมบัติเฉพาะการครอบครองของคนพวกนี้เท่านั้น..ที่ทุกตารางนิ้วของที่นี่จะนึกอยากทำอะไรก็ได้โดยไม่สนว่าส่วนรวมจะเสียหาย และคนส่วนใหญ่จะได้รับผลกระทบหรือเดือดร้อนลำบากอย่างไร..!!
กล่าวได้อย่างเต็มที่เลยว่า.. ยางชะลอความเร็วรถ 2 เส้นบนถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรมนี้..ไม่มีประโยชน์ต่อคนส่วนใหญ่เลย มีแต่สร้างความเดือดร้อนลำบากและรำคาญใจในการขับรถสัญจรผ่านไปมาให้กับคนทั้งหมด
เพราะในสภาพความเป็นจริงของการใช้รถใช้ถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรมที่เป็นมากว่า 30 ปี.. ปัจจัยหลักของการป้องกันอุบัติเหตุจากการใช้รถบริเวณนี้ ไม่ได้อยู่ที่เรื่องยางชะลอความเร็วรถอะไรนี้เลย.. ไม่เกี่ยวกันเลย.. เพราะพฤติกรรมการใช้รถใช้ถนนของผู้คนเฉพาะพื้นที่ถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรมที่เป็นมากว่า 30 ปีนั้น.. ยางชะลอความเร็วรถไม่เคยเป็นปัจจัยที่มีผลต่อเรื่องการลดการเกิดอุบัติเหตุจากการใช้รถใช้ถนนบริเวณนี้แต่อย่างใดเลย..!
อยู่ที่ว่าพวกเมิงจะศึกษาและทำการบ้านกันบ้างหรือเปล่าเท่านั้น..!!
ไม่รู้ก่อนทำ..ทั้ง “พวกคนทำ” และ “พวกคนอนุมัติให้ทำ”..(ที่..แมร่ง..ก็อยู่ที่นี่และเห็นสถานที่บริเวณนั้นกันมานาน..เกิน 30 ปีกันทั้งนั้น)..ได้ study และ research สภาพการณ์, ปัจจัยแวดล้อมต่าง ๆ, และพฤติกรรมการใช้ชีวิตผ่านไปมาของผู้คนส่วนใหญ่บริเวณนั้นจนมีข้อมูลมากพอที่จะทำให้สามารถรู้จัก, เข้าใจ, และกุมสภาพความเป็นจริงที่เกิดขึ้นในแต่ละวันบริเวณนั้นได้ทั้งหมด..
หรือเปล่า..??..,
ได้ทำ..ให้สมกับที่ชอบโอ้อวดกันว่าตนเองอยู่ในสังคม “ปัญญาชน”, เป็นสังคมระดับ “อุดมศึกษา”, เป็นชนชั้นชาว “มหาวิทยาลัย” ที่ชอบโฆษณาตัวเองกันว่า..งาน “วิจัย” คือหัวใจหลักและซึมซาบอยู่ในทุกอณูของเส้นเลือดพวกตัวเอง, ทั้งยังชอบเอ่ยอ้างวาทะกรรมคำว่า..“เป็นคนมีการศึกษา”..ไว้คอยคุยข่มทับชาวบ้านในชุมชน.. บ้างหรือเปล่า..??..,
ได้ทำ..ให้สมกับที่พวกตนชอบคุยกันนักคุยกันหนาว่า เป็นพวกที่ทำงานเป็น, ทำงานเก่งกว่าใครในมหาวิทยาลัยนี้.. และยังชอบคุยว่าทำงานอะไรก็สำเร็จ เพราะมีพวกมาก มีคนคอยให้ความร่วมมือช่วยเหลือมากมายชนิดไม่มีใครสู้ได้..
หรือเปล่า..??..,
และที่สุดแล้ว.. ได้ทำ feasibility study และ research จนได้ information มากพอที่จะนำไปใช้ประกอบการตัดสินใจโดยการวิเคราะห์และประเมินข้อดี-ข้อเสียของปัจจัยทุกอย่างที่เกี่ยวข้องกับทางเลือกทุกทางที่มี ก่อนจะออกมาเป็นการตัดสินใจขั้นสุดท้ายในการเลือกทางเลือกที่ “เหมาะสมที่สุด”...หรือเปล่า..???..!!
ผมคิดว่า..กลุ่มคนในเครือข่ายระบบอุปถัมภ์ของผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครพวกนี้..ไม่ได้ทำเลย..ไม่ว่าจะเป็นการ study เบื้องต้น หรือ research เพื่อหาคำตอบอย่างเป็นระบบและเอาจริงเอาจังให้กับปัญหาการป้องกันเด็กเล็กจากอุบัติภัยบนถนนหน้าโรงเรียน..ควบคู่ไปกับการระวังป้องกันผลกระทบเชิงลบที่จะเกิดกับส่วนรวม คือผลกระทบที่ไปทำลายวิถีชีวิตในการเดินทางสัญจรอย่างเป็นปกติสุขที่มีมาแต่ดั้งเดิมของผู้คนส่วนใหญ่ละแวกนั้น
เพราะคนพวกนี้นึกอยากทำอะไร ก็ทำเลย..ตามนิสัยสันดานดั้งเดิมที่ติดตัวมาแต่ไหนแต่ไร..!!
ไม่มีหรอกครับสำหรับกลุ่มพวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยชุดนี้ที่จะใช้สมอง ใช้สติปัญญาคิดอ่านและวางแผนอย่างแยบคายในเรื่องราวที่จะทำ..ให้ลึกซึ้งรอบด้านก่อนลงมือทำ หรือก่อนตัดสินใจในเรื่องสำคัญใด ๆ ที่จะส่งผลให้เป็นประโยชน์หรือเป็นโทษต่อมหาวิทยาลัยในระยะยาว
ผมจึงกล้าสรุปอย่างมั่นใจ..(ด้วยรู้สันดานและฝีมือการทำงานของผู้บริหารมหาวิทยาลัยคนนี้และลิ่วล้อในสังกัดกลุ่มนี้ดี)..ว่า..
ก่อนการลงมือติดตั้ง “ยางชะลอความเร็วรถ” เพื่อแก้ปัญหาการป้องกันอุบัติภัยให้กับเด็กนักเรียนบนถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรมแห่งนี้นั้น.. ไม่เคยมีการศึกษาความเป็นไปได้ (feasibility study) หรือการทำ research ใด ๆ เพื่อหา “ทางเลือก” ที่หลากหลายและเหมาะสม..ทั้งเกิดผลดีและเป็นประโยชน์ต่อทุกฝ่ายมากที่สุด..จากผู้ปฏิบัติงานที่เป็น “คนลงมือทำ” และ จากผู้สนับสนุนที่เป็น “ผู้บริหารมหาวิทยาลัย” กลุ่มนี้..อย่างแน่นอน..!
คนพวกนี้ถึงไม่รู้เรื่องว่า..ยางชะลอความเร็วรถ 2 เส้นที่ทำขึ้นมาในลักษณะที่เห็นและถูกนำมาใช้ในท่ามกลางพฤติกรรมการสัญจรของผู้คนตามสภาพแวดล้อมจริง ๆ อย่างที่เป็นอยู่มาแต่เดิมนี้ ไม่มีผลในการ protect..ป้องกันเด็ก ๆ และไม่เกี่ยวข้องกับเรื่องความปลอดภัยของเด็กนักเรียนโรงเรียนวิถีธรรมอย่างมีนัยสำคัญใด ๆ เลย
วันหนึ่งมี 24 ชั่วโมง.. สร้างขึ้นมาเพื่อ Serve ตัวเองอย่างเห็นแก่ตัวแค่ 2 ชั่วโมง.. ที่เหลืออีก 22 ชั่วโมงนอกจากจะไม่ได้ทำหน้าที่ Serve คนอื่นในชุมชนรอบข้างให้คุ้มค่าที่เขาก็เป็นเจ้าของถนนส่วนรวมนี้เช่นกันแล้ว.. กลับทำให้ 22 ชั่วโมงนี้มีแต่ความทุกข์ยากลำบากความเดือดร้อนของคนส่วนใหญ่..ที่ต้องทนเดินทางฝ่าข้ามยาง 2 เส้นนี้อย่างทุลักทุเลตลอดวันตลอดคืน
โค-ตะ-ระ (โคตร) จะ “คุ้มค่า” ในการ “ลงทุน” ทำยางฯ 2 เส้นนี้ขึ้นมาเลย..!!.. ไอ้ “ฟาย”.. เอ๊ย..!!
ไหนยังจะเสาร์-อาทิตย์ ที่ยางชะลอความเร็วรถ 2 เส้นนี้หยุดราชการกับโรงเรียนวิถีธรรมเขาด้วย ไม่ได้ทำหน้าที่ในช่วงการรับ-ส่งเด็ก ๆ ให้โรงเรียนแห่งนี้ แต่สำหรับหน้าที่ที่ทำให้คนอื่นเดือดเนื้อร้อนใจในการเดินทางสัญจรมันไม่เคยหยุด ยังปฏิบัติหน้าที่เลว ๆ ตามวิถี “อธรรม” ที่เป็นการเบียดเบียนคนขับรถผ่านหน้าโรงเรียนนี้อย่างเต็มที่สม่าเสมอตลอด 24 ชั่วโมง..!!
แล้วยังจะในช่วงปิดเทอมของโรงเรียนนี้อีกประมาณ 3 เดือนเศษ ที่ไอ้ยางชะลอความเร็วรถ 2 เส้นนี้ไม่ได้ถูกใช้ประโยชน์ตามจุดมุ่งหมายในการติดตั้งเลย แต่มันก็ยังคงถูกทิ้งบนถนนอยู่อย่างนั้น ไม่ได้ถูกขยับเขยื้อนเคลื่อนย้ายไปไหนตลอดช่วงการปิดภาคเรียน ทำให้การทำร้ายทำลายความสะดวกในการเดินทางที่มีมาแต่เดิมของคนในราชภัฏแห่งนี้ก็ยังคงดำเนินต่อไปตลอดอย่างไม่หยุดยั้งแม้จะอยู่ในช่วงปิดเทอม เพราะการเดินทางสัญจรในการดำเนินชีวิตประจำวันของผู้คนที่อยู่ในนี้ส่วนใหญ่ไม่ได้ปิดเทอมตามโรงเรียนที่เห็นแก่ตัวอย่างร้ายกาจและน่ารังเกียจสุด ๆ แห่งนี้ไปด้วย
สรุปว่า.. “ยางชะลอความเร็วรถ” 2 เส้นนี้.. ถูกสร้างขึ้นมา..เพื่อ...
1. เพื่อรับใช้.. “คนส่วนน้อย” มากกว่า “คนส่วนใหญ่”
(และเป็นคนส่วนน้อย ที่มีจำนวนน้อยมาก ๆ เมื่อเทียบสัดส่วนกับจำนวนคนส่วนใหญ่ในราชภัฏสกลนครแห่งนี้ - ดูข้อมูลระเบียบการรับสมัครนักเรียนโรงเรียนนี้ประกอบครับ)
ที่มา : www.snru.ac.th/UserFiles/File/news/53_12(7)panpub.pdf
2. เพื่อ.. “ไร้ประโยชน์” มากกว่า “ได้ประโยชน์” สำหรับส่วนรวมและคนหมู่มาก..กว่า 99 เปอร์เซ็นต์
3. เพื่อ.. 12 เดือน ใน 1 ปี ได้ใช้งานแค่ประมาณ 9 เดือน (หยุดปิดเทอมประมาณ 3 เดือน)
4. เพื่อ.. 7 วัน ใน 1 สัปดาห์ ได้ใช้งานแค่ 5 วัน (จันทร์-ศุกร์)
5. เพื่อ.. 24 ชั่วโมง ใน 1 วัน ได้ใช้งานแค่วันละ 2 ชั่วโมง
6. เพื่อทุกเวลา ทุกชั่วโมง ทุกนาที ทุก ๆ วัน ตลอด 365 วัน ใน 1 ปี ยางชะลอความเร็วรถ 2 เส้นนี้..จะไม่ได้ว่างเว้นในการเบียดเบียนผู้อื่นจำนวนมหาศาลที่ไม่ได้รู้เรื่องรู้ราวและมีส่วนเกี่ยวข้องกับโรงเรียนนี้ด้วย
7. เพื่อก่อความทุกข์ยากเดือดร้อนให้คนส่วนใหญ่และสังคมส่วนรวมของชาวราชภัฏสกลนครอย่าง “ยาวนาน” อยู่แบบนั้นอีก 2 ปี, 3 ปี, 4 ปี,... และ 5 ปี..ถึง 10 ปี,...ต่อไปเรื่อย ๆ
8. เพื่อ “ความไม่เป็นธรรม” ในสังคม มากกว่า “ความเป็นธรรม” และเพื่อ “วิถีอธรรม” มากกว่า “วิถีธรรม”
และยิ่งเมื่อไปเห็นข้อความการโฆษณาชวนเชื่อเกี่ยวกับการทำโรงเรียนวิถีธรรม..ของผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครคนนี้แล้ว..ก็ให้รู้สึกคลื่นไส้จนอยากจะอ๊วก..!!
นี่ครับ.. “การโฆษณาชวนเชื่อ” ที่ว่า..
“แนวคิดในการบ่มเพาะเยาวชนลูกหลาน ของโรงเรียนวิถีธรรมเป็นไปในแนวทางของ ๓ ธรรม กล่าวคือ
ธรรมที่ ๑ คือ “ธรรมะ” หมายถึงพระธรรมคำสอนของพระศาสดา ของศาสนาต่างๆ ซึ่งทุกพระองค์ล้วนแต่สอนให้ทุกคนเป็นคนดี มีจิตใจที่ดีงาม
ธรรมที่ ๒ คือ “ธรรมชาติ” โดยมีแนวคิดที่จะปลูกฝังให้เด็กๆ รัก ธรรมชาติ อยู่กับธรรมชาติได้อย่างมีดุลยภาพ และมีความรักในทรัพยากรธรรมชาติ และสิ่งแวดล้อม
ธรรมที่ ๓ คือ “ธรรมดา” โดยมีแนวคิดที่จะปลูกฝังให้เด็กๆ เติบโตขึ้นอย่างคนธรรมดา ได้รับการพัฒนาศักยภาพให้เหมาะกับแต่ละคน เป็นคนธรรมดาที่ไม่จำเป็นต้องแก่งแย่งชิงดีชิงเด่นเพื่อให้เหนือคนอื่น การเป็น คนธรรมดาก็สามารถที่จะดำรงชีวิตอย่างเป็นปกติสุขได้”
คำกล่าวของ นายปัญญา มหาชัย อธิการบดี ในการนำเสนอแนวคิดและที่มาของโรงเรียนวิถีธรรมแห่งมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร ต่อกรรมการสภามหาวิทยาลัย แขกผู้มีเกียรติ และผู้ปกครอง ในพิธีเปิดโรงเรียนอย่างเป็นทางการ
๑ มิถุนายน ๒๕๕๓
แล้วดูผลที่เกิดขึ้นจริงหน้าโรงเรียนวิถีธรรมในทุกวันนี้ซิครับ..!!
เปรียบเทียบกันเอาเองครับกับถ้อยแถลงสวยหรูดังกล่าวข้างต้น..ที่เป็นเสมือนการ Propaganda ไว้ลวงหลอกผู้คนในสังคมและหาความน่าเชื่อถือไม่ได้ของผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้..
เพราะ..
คนที่มี “วิถีแห่งธรรม” จริง.. และเป็น “คนดี มีจิตใจที่ดีงาม” จริง..(ใช้คำตามที่โรงเรียนนี้กล่าวไว้ใน “ธรรมที่ ๑” จากล้อมกรอบข้างบน) เขาจะมีบุคลิกลักษณะและอุปนิสัยที่เป็นคุณสมบัติติดตัวประการหนึ่งที่เหมือนกันหมด คือการรู้จัก “Give” มากกว่า “Take”.. เขาจึงไม่มีทางที่จะไม่คิดถึงความเดือดร้อนทุกข์ยากของคนอื่นก่อนที่จะตัดสินใจทำอะไร..
ยิ่งเป็นคนอื่นที่เป็นคนส่วนใหญ่จำนวนมากด้วยแล้ว..คนที่มี “วิถีแห่งธรรม” จริง..และเป็นคนดี มีจิตใจที่ดีงามจริง..ยิ่งไม่คิดไปเบียดเบียนพวกเขาโดยการติดตั้ง “ยางชะลอความเร็วรถ” ขวางการสัญจรซึ่งถือเป็นการทำลายชีวิตตามปกติสุขดั้งเดิมของเขาที่เคยเป็นมา,
และเพราะ..
คนที่มี “วิถีแห่งธรรม” จริง.. และเป็นคนดี มีจิตใจที่ดีงามจริง.. มีแต่จะคิดถึงการ “เสียสละ” ประโยชน์ส่วนตน (ยิ่งเป็นคนมีโอกาสมากกว่าคนรอบข้างในชุมชน) เพื่อแลกกับประโยชน์ของคนส่วนใหญ่ในสังคมรอบข้างตัวเอง..,
ไอ้นี่..มีแต่ทำตรงกันข้าม..!!..
ดูสิ่งที่พวกโรงเรียนนี้ทำออกมาเรื่อย ๆ แต่ละอย่างตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงปัจจุบันนี้ซิครับ ล้วนแล้วแต่เป็นสิ่งที่บ่งบอกและสะท้อนตัวตนด้านลึกของคนทำได้เป็นอย่างดีว่า.. ลมหายใจเข้าออกของชีวิตมีแต่คิดถึงเรื่องที่จะ “Take” เอาจากคนอื่นและสังคมส่วนรวมอยู่ตลอดเวลา..
ทำ “ยางชะลอความเร็วรถ” ก็ตั้งต้นความคิดที่จะ “Take” เข้าหาตัวเองอย่างเป็นด้านหลัก.. รู้จักคิดถึงแต่ด้านของตัวเองเป็นด้านเดียวว่า..ฉันจะได้ปลอดภัย และท่องซ้ำ ๆ วนไปวนมาในหมู่พวกเดียวกันเองแต่ว่า..ฉันจะ “เอา” ความอยู่รอดปลอดภัยของโรงเรียนฉันเท่านั้น.. ฉันผิดด้วยหรือ..??..
โดยไม่เคยคิดถึงอีกด้านควบคู่กันไปด้วยเสมอว่า..ฉันจะต้อง “Give”..ต้อง “ให้”.. ต้อง “เสียสละ”..อะไรบ้างกับผู้คนส่วนใหญ่และสังคมส่วนรวมก่อน..แล้วจึงค่อยตัดสินใจว่าจะทำหรือไม่ทำโครงการ “ยางชะลอความเร็วรถ” ของโรงเรียนฉันในครั้งนี้
เมื่อ..จุดตั้งต้น หรือ “ตัวตั้ง” ของเรื่องการทำ “ยางชะลอความเร็วรถ” นี้..ไม่ได้อยู่ที่การ “Give”..ให้คนในสังคมส่วนใหญ่ที่แวดล้อมอยู่ด้วย.. แต่ไปอยู่ที่การ “Take” เอาแต่ได้ฝ่ายเดียวของโรงเรียนตัวเองอย่างเป็นด้านหลัก..เช่นนี้
แล้วมันจะมี “ธรรมะ” ตามธรรมที่ 1 ที่เมิงพยายามโฆษณาชวนเชื่อตามกรอบข้างต้น..ไปได้อย่างไร..!!..??
คิดแต่จะทำเอาเท่..จะสร้างแต่ “วัตถุ” ที่ดูทันสมัยเพื่ออยากยกระดับโรงเรียนตัวเองให้เห็นว่ามีมาตรฐานสูง เป็นโรงเรียนไฮซง..ไฮโซ..กับเขา..ที่มีวัตถุ..อุปกรณ์ต่าง ๆ เพื่อความปลอดภัยครบครัน
แต่ไม่มีสติปัญญาที่จะคิดออกถึงเรื่องความ “แปลกแยก” (Alienation) ที่ห่างเหินและไม่เข้ากันเลยสักนิดกับสภาพแวดล้อมในชุมชน… ทั้งยังขัดกับวิถีสามัญของการดำเนินชีวิตในการเดินทางสัญจรอันเป็นปกติสุขมาแต่ดั้งเดิมของชาวบ้านส่วนใหญ่เขา
แล้วมันจะ “ธรรมชาติ” และ “ธรรมดา” ตามธรรมที่ 2 และธรรมที่ 3..ที่เมิงว่ามา..ตรงไหน..ครับ ?...ไอ้ฟายยยยยย..!!
ถามหน่อยเถิดว่า..
การกระทำที่สร้างผลงานแบบ “ยางชะลอความเร็วรถ”,
หรือ.. ล่าสุด..
ไปจับจองกั้นพื้นที่ถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรมแห่งนี้เอาดื้อ ๆ เพื่อไว้ให้จอดรถเฉพาะพวกโรงเรียนตัวเอง..โดยทั้งตีเส้นและเขียนข้อความประกาศความเป็นเจ้าของพร้อมกับยึดพื้นผิวถนนตรงบริเวณนี้ไปใช้ส่วนตัวทั้งวันทั้งคืนตลอด 24 ชั่วโมง..(ในทางปฎิบัติ)..อย่างหน้าด้าน ๆ...
แบบนี้นั้น..,
มันถือเป็นการกระทำที่เป็นไปในแนวทางของ “3 ธรรม”… ทั้ง “ธรรมะ”,
“ธรรมชาติ” และ “ธรรมดา” ตามคุณค่าความหมายที่คุยอวดอ้างบอกกับชาวบ้านเขา..ตรงไหนมิทราบ..ขอรับ..??..!!
และนอกจากคำถามทาง “ธรรม” แล้ว ก็ยังต้องถามต่อด้วยคำถามทาง “โลก” ด้วยว่า..
พวกเมิงเอา “อำนาจ” อะไรของการบริหารราชการแผ่นดินมาใช้ในการติดตั้งยางชะลอความเร็วรถและการตีเส้นจับจองยึดครองพื้นผิวถนนส่วนรวมของคนทั้งมหาวิทยาลัยไปเป็นของส่วนตัวเช่นนี้.. ???..!!
มีกฎหมาย.., มีพระราชบัญญัติอะไร..ฯลฯ..มารองรับการกระทำแบบที่เห็นกันชัด ๆ ว่าเป็นเรื่องส่วนตัวและเป็นเรื่องเฉพาะเจาะจงของ “โรงเรียนวิถีธรรม” กันเองเท่านั้น ไม่ใช่เป็นเรื่องส่วนรวมระดับของ “มหาวิทยาลัย” แต่อย่างใดเลย..!!..??
บทบัญญัติทางกฎหมายข้อใด.. หรือมาตราใด.. ใน..
“พรบ.มหาวิทยาลัยราชภัฏ พ.ศ. 2547”,
หรือใน..
“พรบ.ระเบียบข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา พ.ศ. 2547”,
หรือใน..
“พรบ.ระเบียบข้าราชการพลเรือนในสถาบันอุดมศึกษา (ฉบับที่ 2) พ.ศ. 2551”
หรือใน..
“พรบ.การบริหารส่วนงานภายในของสถาบันอุดมศึกษา พ.ศ. 2550”
หรือใน.. พรบ.อื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับสถาบันอุดมศึกษาของรัฐ…
ได้ให้อำนาจหน่วยงานย่อยหรือใครก็ได้ในมหาวิทยาลัยที่นึกอยากตีเส้นบนถนนสายหลักของมหาวิทยาลัยเพื่อกันพื้นที่ถนนของส่วนรวมนั้นไว้ใช้ส่วนตัว หรือนึกอยากจะทำโน่นทำนี่บนถนนของมหาวิทยาลัย..ก็สามารถทำได้เลยแบบที่ทำกันอยู่ที่มหาวิทยาลัยราชภัฏ แถวแยกบ้านธาตุ จ.สกลนคร ตอนนี้..??
ไหน.., ให้พวกเมิง..ที่เป็นผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครชุดนี้..ได้ตอบมาดูทีซิว่า..
อำนาจหน้าที่ตามกฎหมายที่จะรองรับการกระทำต่าง ๆ บนถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรมในลักษณะส่วนตัวตามแบบที่เห็นกันนั้น..มันถูกระบุอยู่ในมาตราไหนของพระราชบัญญัติต่าง ๆ ที่ใช้ในการบริหารงานมหาวิทยาลัยราชภัฏอยู่ในขณะนี้บ้าง..???
ถ้าไม่ตอบ..หรือตอบไม่ได้..!!..,
แล้วคนทั้งจังหวัดสกลนคร..และคนทั้งประเทศจะไม่พากันงุนงงและซุบซิบนินทากันหรือว่า..มหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้จะไปสอนวิชากฎหมายให้นักศึกษาเอกนิติศาสตร์ของตนกันอย่างไร ?.., จะสอนหลักการและปรัชญาทางกฎหมายให้นักศึกษาสาขานิติศาสตร์ของตนกันอีท่าไหน..??
ในเมื่อ..มหาวิทยาลัยตนเองสอนหลักการและวิชาการทางกฎหมายในห้องเรียนไว้อย่างหนึ่ง แต่ไปทำของจริงไว้นอกห้องเรียนอีกอย่างที่ต่างกับหลักวิชาทางกฎหมายที่ใช้สอนนักศึกษาเอกนิติศาสตร์ในห้องเรียนอย่างสิ้นเชิง
ในห้องเรียน สอนให้ทำตามกฎหมาย..ตามหลักวิชาการทางนิติศาสตร์.., นอกห้อง (บนถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรม) ก็ทำนอกกฎหมาย ทำคนละเรื่อง ทำแบบไม่มีหลักมีเกณฑ์ ไม่มีกฎกติกาให้อ้างอิง แล้วแต่นึกอยากจะทำอะไรก็ทำลงไปเลย (ซึ่งไม่น่าเชื่ออย่างมากว่าระดับมหาวิทยาลัยขนาดนี้จะยังมีลักษณะการทำงานแบบนี้ดำรงอยู่อีก โดยเฉพาะใน พ.ศ. นี้ด้วยแล้ว..เฮ้อ..!!)
และข้อสำคัญ..ถ้าถูกนักศึกษาวิชาเอกนิติศาสตร์ของตนซึ่งเห็นตัวอย่างของ
ถ้าไม่ตอบ..หรือตอบไม่ได้..!!..,
แล้วจะไม่ให้คนทั้งจังหวัดสกลนคร..และคนทั้งประเทศเขาพากันสงสัยหรือว่า..มหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้เปิดสอนหลักสูตรปริญญานิติศาสตร์บัณฑิต..ขึ้นมาทำไม ??..
ในเมื่อ..หลักการทางกฎหมายที่สอนกันปาว ๆ ทุกวันในห้องเรียน ไม่ได้ถูกนำมาใช้งานให้เป็นประโยชน์ต่อการดำเนินงานกิจการต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัยเลย..เพราะยังปล่อยให้พวกสมุนบริวารในระบบอุปถัมภ์ของผู้บริหารมหาวิทยาลัยนึกอยากทำอะไรบนถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรมก็ทำได้อย่างไม่มีหลักและอำนาจหน้าที่ทางกฎหมายใด ๆ มารองรับ..,
ถ้าไม่ตอบ..หรือตอบไม่ได้..!!..,
แล้วจะให้คนทั้งจังหวัดสกลนคร..และคนทั้งประเทศเขาพากันเชื่อถือ..เชื่อมั่นในการเปิดสอนวิชาชีพทางกฎหมายให้ลูกหลานชาวบ้านและผลิตบัณฑิตสาขานิติศาสตร์ออกสู่สังคมไทยของมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้ได้อย่างไร..และได้แค่ไหน..??..!!
ในเมื่อ..ขนาดเรื่องของตัวเอง ก็ยังทำไม่ได้..ยังไม่มีความสามารถเอาหลักวิชาชีพทางกฎหมายมาใช้กับงานตัวเองได้จริง..(อย่างเช่น งานตีเส้นกั้นถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรม).. หรืออาจกล่าวว่าแทบไม่ได้ถูกนำมาใช้เลยก็ว่าได้.. แล้วจะสอนให้คนอื่นเอาวิชาชีพทางกฎหมายไปใช้กับงานของเขาในอนาคตที่จบออกไปได้จริงหรือ ??
เพราะจากเคสนี้ ได้สะท้อนให้เห็นอย่างประจักษ์ชัดเลยว่า..พวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครชุดนี้..ไม่ได้มีการใช้วิชาชีพทางกฎหมายหรือหลักความรู้ทางนิติศาสตร์ที่มหาวิทยาลัยตนเองผลิตอยู่..มารับใช้ หรือบูรณาการเข้ากับการบริหารกิจการงานต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้แต่อย่างใด..!!
กรณีนี้..
ก็เหมือนกับอีกหลาย ๆ ศาสตร์..หลาย ๆ สาขาวิชาที่ “ดีแต่เปิดสอน” ในมหาวิทยาลัยราชภัฏ ณ แยกบ้านธาตุ จ.สกลนคร แห่งนี้..
แต่ไม่เคยถูกนำมาบูรณาการและปรับใช้อย่างสอดคล้องกลมกลืนกับงานของการบริหารมหาวิทยาลัยในลักษณะเป็น “องค์รวม” ให้เกิดผลที่ดีจริงทั้งต่อตัวมหาวิทยาลัยของตนเองและต่อชุมชนสังคมส่วนรวมภายนอกเลย..
มหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้..ที่ตกอยู่ภายใต้การบริหารจัดการของผู้บริหารมหาวิทยาลัยชุดปัจจุบันนี้ จึงมีแต่เรื่องของการ “แยกส่วน” เกิดขึ้นในทุกบริบทของการดำเนินงานต่าง ๆ ให้กับมหาวิทยาลัยมาตลอดกว่า 10 ปี
ส่วนคำว่า “องค์รวม” เป็นแต่เพียงคำพูดสวย ๆ ที่พวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏชุดนี้มีเอาไว้ใช้ท่องเพื่อพูดหากินในงานสัมมนา งานประชุม งานบรรยาย และงานสังคมต่างๆ ที่เกี่ยวกับ “การพูด” เพียงอย่างเดียวเท่านั้น..
ไม่มีผลในการนำมา Implement หรือถูกใช้ปฏิบัติจริง ๆ จนเกิดผลสำเร็จแต่อย่างใด..!!
กรณีเช่นนี้.. ยังมีตัวอย่างจากศาสตร์หรือสาขาอื่น ๆ อีกหลายศาสตร์หลายสาขาที่เป็นไปในลักษณะ “แยกส่วน” กับการบริหารกิจการงานต่าง ๆ ของมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้.. ไม่ใช่เฉพาะแต่กับศาสตร์ทางกฎหมายที่แยกส่วนกับการดำเนินงานของมหาวิทยาลัยในกรณีการทำกับถนนส่วนรวมหน้าโรงเรียนวิถีธรรมดังที่แสดงไว้ข้างต้น..เท่านั้น..
ซึ่งเดี๋ยวจะแสดงตัวอย่างต่าง ๆ เหล่านั้นพร้อมการวิจารณ์ให้เห็นภาพกันชัด ๆ เกี่ยวกับประเด็นนี้.. ในครั้งต่อ ๆ ไปครับ l
แต่…
ถ้าตอบว่า..พวกเมิงสามารถทำได้..!!..,
แล้วต่อไป..คนอื่นเขาก็เลียนแบบ..ทำตามอย่างที่พวกเมิงทำกันบ้าง..
พวกเมิงจะว่าอย่างไร ??..!!
แล้วถ้า..พวกเมิงทำได้.. ต่อไป..แมร่ง..จะไม่มั่วและเละเทะกันไปหมดทั้งมหาวิทยาลัยแห่งนี้หรือ ??…
เพราะ..คณะ, ศูนย์, สำนักอื่น ๆ อีกเป็นสิบ ๆ หน่วยงานย่อย.. ก็จะเอาอย่างบ้าง ด้วยเกิดการเรียนรู้ว่าสามารถทำแบบพวกโรงเรียนวิถีธรรมได้..
แล้วต่างพากันทำตามพวกเมิง..พากันเฮโลยึดถนนสาธารณะของส่วนรวมที่ผ่านหน้าหน่วยงานของตัวเองเพื่อตีเส้นครอบครองยึดไว้เป็นพื้นที่ส่วนตัวจนคนอื่นไม่สามารถใช้ร่วมได้..,
หรือพากันติดตั้งโน่นนี่ตามใจชอบบนถนนส่วนรวมของทุกคน..เลียนแบบพวกเมิงที่ทำเป็นตัวอย่างและเป็นต้นแบบ..(ในทางที่เลว)..ไว้..
แล้วพวกเมิงจะว่าอย่างไร ??..!!
ซึ่งถ้าปล่อยให้มหาวิทยาลัยถูกขับเคลื่อนไปในลักษณะที่ใครต่อใครก็สามารถมาจัดการกับ “สถานที่” ระดับส่วนรวมขององค์การ (อย่างเช่น ถนนหนทางภายในมหาวิทยาลัย)..ได้ง่าย ๆ ตามอำเภอใจเยี่ยงนี้แล้ว.. เราจะมีคนมาเป็นถึงระดับ “อธิการบดี” และมีคนมาเป็น “รองอธิการบดีฝ่ายบริหาร” เพื่อคอยดูแลเรื่องระดับภาพรวมของมหาวิทยาลัย..ไว้ทำซากอะไรมิทราบ ??..
และเรายังจะมีหลัก มีเกณฑ์ มีกติกา มีตัวบทกฎหมายในการบริหารราชการแผ่นดินเพื่อเป็นหลักยึดเหนี่ยวการบริหารงานองค์กรมหาวิทยาลัยนี้..ไว้หาหอกและหาตะบักตะบวยทำไม..ถ้าใครนึกอยากจะทำอะไรก็ทำได้ตามใจชอบแบบพวกโรงเรียนวิถีธรรม..??
แล้วพวกเมิงจะอธิบายเรื่องนี้อย่างไร ??..!!!
จะปล่อยทิ้งสภาพ “มั่ว ๆ” ในเรื่องนี้ไว้กับมหาวิทยาลัย..เพื่อให้คนทั้งสังคมเขาดูถูกมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้ว่ามี “มาตรฐานการทำงานต่ำ” (ชิบหาย !)..ต่อไปเรื่อย ๆ แบบนี้..โดยการทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อย่างไร้ยางอายและไร้ความรับผิดชอบตามนิสัยสันดานในการทำงานของพวกเมิงที่คนเขารู้เช่นเห็นชาติกันมาร่วมสิบปี..อย่างงั้นหรือ..???
ช่วยแถลงตอบให้สังคมส่วนรวมเขาหายข้องใจทีเถิดครับ..!
ทั้งคำถามทาง “ธรรม” และคำถามทาง “โลก”
อย่าใช้นิสัยหน้ามึน หลบเลี่ยง โมเม เฉไฉ ลอยหน้าลอยตา หน้าด้าน อย่างหนา ทำเป็นทองไม่รู้ร้อนอย่างไร้จิตสำนึกที่ดีงามต่อความถูกต้องชอบธรรม..ซึ่งเป็นพฤติกรรมสันดานแบบเดิม ๆ ของพวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครที่ถามอะไรมา..ก็ไม่เคยเห็นตอบสังคมส่วนรวมอย่างเป็นกิจลักษณะซักที..ทั้ง ๆ ที่การชี้แจง ตอบคำถามเพื่อให้ความกระจ่างแจ้งกับสาธารณชน..เป็น "ภาวะผู้นำ" (leadership) และเป็นหน้าที่โดยตรงของคนที่อาสามาอยู่ในตำแหน่งตรงจุดนี้
หรือว่า..ที่ไม่เคยตอบซักที.. ก็เพราะตอบกันไม่ได้..!!
และที่ตอบกันไม่ได้..ก็เพราะมันไม่มี “3 ธรรม” ที่ว่าจริงอยู่ในตัวคนลงมือทำและตัวผู้บริหารมหาวิทยาลัยที่เป็นคนอนุมัติให้ทำผลงานยางชะลอความเร็วรถกับผลงานการยึดพื้นที่ถนนไว้จอดรถส่วนตัวนี้..มาตั้งแต่แรก..
เมื่อทั้งคนลงมือทำและคนส่งเสริมอนุมัติให้ทำ..ต่างก็ไม่เคยมีคุณสมบัติของ “3 ธรรม” ติดตัวอยู่จริง.. ย่อมไม่มีทางที่ผลงานอันเกิดจากฝีมือและการกระทำของคนเหล่านี้จะมี “ธรรม” ทั้ง 3 ฝังเข้าไปอยู่ในตัวงานนั้นด้วย…
ในขณะที่ฝั่งหนึ่ง..แออัด..หนาแน่น..
อีกฝั่งหนึ่ง..กลับโล่ง..โปร่ง..ว่าง.. ทั้งวัน..!!!
อีกอย่าง, นอกจากการต้องมีคุณสมบัติที่ “ไร้ธรรม”...(ไม่ว่า..จะ 3 ธรรม, 4 ธรรม, หรือ 5 ธรรม 10 ธรรม..ฯลฯ)...ที่ไม่คิดถึงความเดือดร้อนของคนอื่นและแสดงความเห็นแก่ตัวในผลงานที่ทำออกมาอย่างน่ารังเกียจได้สุด ๆ แล้ว..
คนที่จะคิด..และทำเรื่องแบบนี้ได้..
ยังต้องมีคุณสมบัติที่ “โง่” อย่างบัดซบอีกด้วยครับ..!!
เพราะถ้าไม่โง่จริง ไม่มีทางคิดเรื่องยางชะลอความเร็วรถในพื้นที่ที่มีสภาพแวดล้อมดังเช่นที่เห็น และยิ่งไม่มีทางคิดเรื่องการตีเส้น-เขียนข้อความยึดถนนสาธารณะในมหาวิทยาลัยมาครอบครองเสมือนเป็นสมบัติส่วนตัวที่พ่อแม่ตัวเองทิ้งมรดกไว้ให้..ในสถานที่และสถาบันระดับอุดมศึกษาเช่นนี้..ออกมาได้อย่างเด็ดขาดครับ..!!!
โง่จนไม่รู้จักคิดก่อนว่า.. “ที่แห่งนี้”..ตั้งขึ้นมาให้ใคร ?
“นักศึกษา” หรือ “นักเรียนเด็กเล็ก” ??
และโง่จนฉุกคิดต่อไม่ได้ว่า..
ใครเป็นคนจ่ายภาษีให้เป็นงบประมาณแผ่นดินและจ่ายเงินส่วนตัวเป็นเงินบำรุงการศึกษาเพื่อนำมาหล่อเลี้ยง “ที่แห่งนี้” เป็นหลักและเป็นจำนวนก้อนใหญ่กว่ากัน..?
ระหว่าง.. “พ่อ-แม่/ผู้ปกครอง” ของ “นักศึกษา”
หรือ.. “พ่อ-แม่/ผู้ปกครอง” ของ “นักเรียนเด็กเล็ก” ??
สมมุติว่า.. ถ้ามหาวิทยาลัยมีทรัพยากรจำกัด และมีความจำเป็นจะต้องจัดลำดับ Priority ในการตอบสนองหรือให้บริการก่อน..
มันโง่..และขาดสติ..ขาดปัญญากัน..จนคิดไม่ออกหรือว่า..
ระหว่างคนเป็นพัน ๆ คน..กับ..คน 20 คน..
ควรต้อง Serve ใครก่อน ???...
(ฟาย..จริง ๆ...!!)
นี่..กลับทำตรงกันข้าม..!!!
เช่น.. เอาถนนส่วนรวมไปครอบครองส่วนตัว กันที่ไว้ให้เฉพาะพวกตัวเองทั้ง 24 ชั่วโมงในแต่ละวัน เพียงเพื่อให้ “เด็กเล็ก” จอดรถแค่เฉพาะวันจันทร์-ศุกร์ แค่ช่วงเช้าก็ประมาณไม่เกิน 1 ชั่วโมง และช่วงเย็นก็ประมาณ 1 ชั่วโมงเศษเท่านั้น !
ส่วน “นักศึกษา”.. แมร่ง..ไล่ให้ไปจอดที่ไหนก็ไป.. ทำให้นักศึกษาต้องนำรถไปจอดในที่ไกล ๆ.. ทั้ง ๆ ที่พวกเขาเคยจอดที่นี่กันมายาวนาน..,
และทั้ง ๆ ที่..เป็นที่ของพวกเขาแท้ ๆ..มาแต่เดิมตามปรัชญาและจุดมุ่งหมายของการก่อตั้งสถาบันระดับอุดมศึกษาแห่งนี้ให้เป็นสถานที่ของ..“นักศึกษา”…
ไม่ใช่..“เด็กเล็ก”…!!
ทั้ง ๆ ที่...
พวกเขาเคยจอดที่นี่กันมายาวนาน...,
และ..เป็นที่ของพวกเขาแท้ ๆ...
ดูรูปข้างล่างซิครับ..
พื้นที่ตรงบริเวณที่โรงเรียนแห่งนี้ไปปรับปรุงเพื่อตีเส้นเหลืองยึดครองไปเป็นที่จอดรถรับ-ส่งนักเรียนเป็นการเฉพาะส่วนตัวของตนนั้น..
ยังมีรอยตีเส้นสีขาวของเดิมให้เป็นช่องจอดรถมอเตอร์ไซค์ของนักศึกษาอยู่เลย..!!
มันจึงเหมือนไปแย่งที่..
และไล่ที่เจ้าของเดิมเขาชัด ๆ..!!!
ซึ่งยังไม่รู้เลยว่า..เอาอำนาจหน้าที่อะไรของการบริหารราชการแผ่นดินไปลบล้างและละเมิดสิทธิของเจ้าของเดิมโดยการตีเส้นเหลืองให้เป็นที่จอดรถใหม่ของตน..ทับเส้นขาวที่เป็นที่จอดรถดั้งเดิมมาแต่ก่อนของนักศึกษาเขาเอาอย่างดื้อ ๆ..และไม่ต้องบอกกล่าวอะไรเจ้าของพื้นที่เดิมเขาก่อน..
ถ้าไม่ใช่อำนาจหน้าที่ตามกฎหมายของการบริหารราชการแผ่นดิน.. อำนาจเดียวที่จะสามารถทำสิ่งเหล่านี้และกล้าทำในลักษณะ “หยาบ” ดังที่เห็นได้.. ก็คือ.. “อำนาจเถื่อน”..!!
อันเป็นอำนาจนอกกฎหมายของพวกที่มีกมลสันดานเป็นนักเลงโตและเป็นอันธพาลติดตัวมาเท่านั้น..ที่กล้าทำเรื่องเช่นนี้ได้ !
และต้องเป็นพวกที่มีความคิดความเชื่อแอบฝังอยู่ภายใต้จิตสำนึกส่วนลึกของตนว่า..
มหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้เป็นดินแดนส่วนตัวในความครอบครองของพวกตนแต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น.. จึงนึกอยากทำอะไรก็ทำเลยอย่างหน้าตาเฉยและไม่รู้สึกสะทกสะท้านใด ๆ..เช่นนี้ได้ !
และจึงกล้าทำเรื่องแบบไปไล่ที่ของคนอื่นส่วนใหญ่..แล้วแย่งยึดครองมาเป็นสมบัติส่วนตัวเพื่อไว้ใช้ตอบสนองความสะดวกสบายเฉพาะกลุ่มเล็ก ๆ ที่มีคนเพียงหยิบมือของพวกตัวเอง..ได้อย่างชนิดหน้าด้าน, ปราศจากหิริโอตตัปปะ, ไร้ยางอาย, ไร้จริยธรรม, และเห็นแก่ตัวอย่างน่ารังเกียจเป็นที่สุด..เช่นนี้ !
หรือนี่คือมรรคาของการมี “วิถีธรรม” ???..!!!
ซึ่งนับเป็นเป็นครั้งแรกที่ราชภัฏแห่งนี้ทำให้ผมและคนในสังคมจำนวนมาก..ได้ค้นพบการนิยามคำว่า “วิถีธรรม” ในคุณค่าและความหมายใหม่จากการกระทำตามกรณีข้างต้น..ว่า
พวกมีวิถี “ธรรม” มาก..มันต้องบำเพ็ญตนให้มีนิสัยสันดานและพฤติกรรมแบบนี้นี่เอง..!!
ซึ่งไม่ใช่เป็นการไปจอดในที่ไกล ๆ เฉพาะช่วงเช้าและเย็นที่มีการรับ-ส่ง “เด็กเล็ก” เท่านั้น.. 
ผลในทางปฏิบัติที่เกิดขึ้นจริง..(ไม่ใช่ในทางทฤษฎีหรือทางคำพูดแก้ตัวจากเจ้าของผลงานและผู้บริหารมหาวิทยาลัยฯ)..ก็คือ..
ตลอดช่วงกลางวัน..ประมาณ 6-7 ชั่วโมง..ตั้งแต่เช้าจรดเย็นหลังการใช้งานรับ-ส่งนักเรียนของโรงเรียนนี้รวมแค่ 2 ชั่วโมงในแต่ละวันแล้ว..ก็ไม่มีใครกล้าเข้าไปใช้พื้นที่นั้นในทางปฏิบัติ เพราะมั
พื้นที่ผิวถนนตรงนั้นจึงถูกปล่อยทิ้งว่างไว้ตลอดทั้งวันโดยไม่มีการใช้ประโยชน์ให้คุ้มค่าสมกับที่ทุกคนได้เสียภาษีให้รัฐเพื่อร่วมกันสร้างถนนเส้นนี้ขึ้นมา !
อีกอย่าง..,
ที่สะท้อนถึงความอ่อนแออย่างมากในสติปัญญาทางด้านความคิดอ่านเกี่ยวกับการบริหารงานองค์การ..ของพวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยแห่งนี้..
ก็คือ..
การเอา “เจ้าหน้าที่ รปภ.” ของ “มหาวิทยาลัย” มายืนเฝ้าการรับ-ส่งนักเรียนของโรงเรียนนี้ที่บริเวณถนนหน้าโรงเรียนในช่วงเช้าถึง 2 คน และเย็นอีก 2 คน
เช่นกันครับ.. การที่เอาเจ้าหน้าที่ รปภ. ของมหาวิทยาลัยวันละ 4 คน เพื่อมาวางกำลังอารักขาคนเพียง 20 คนนี้.. ได้เกิดคำถามตามมาว่า..
เจ้าหน้าที่ รปภ. ที่อยู่หน้าโรงเรียนเหล่านี้..กินเงินเดือนจากใคร ?
จาก “นักศึกษา” ของมหาวิทยาลัย.., หรือ จาก “เด็กนักเรียน” ของโรงเรียนวิถีธรรม..??
ในโครงสร้างระบบการบริหารมหาวิทยาลัยทุกวันนี้นั้น..เงินงบประมาณที่ใช้จ้างเจ้าหน้าที่ รปภ. ของมหาวิทยาลัย มีที่มาจากไหน ?
จาก “นักศึกษา” ของมหาวิทยาลัย.., หรือ จาก “เด็กนักเรียน” ของโรงเรียนวิถีธรรม..??
โง่มากจนคิดวิเคราะห์เพื่อตอบคำถามเบื้องต้นเหล่านี้ไม่ได้ก่อนหรือ ถึงตัดสินใจสั่งการและดำเนินการให้..(ดูเสมือน)..มีการ “วางกำลัง” เจ้าหน้าที่หน่วย รปภ. ของมหาวิทยาลัยไว้บริเวณหน้าโรงเรียนวิถีธรรมใน “ลักษณะ” และ “วิธีการ” แบบที่เห็นเช้า-เย็น..ในทุกวันนี้..
จากเอกสารแผ่นพับแนะนำ..
“โรงเรียนวิถีธรรม แห่งมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร”
ได้ระบุข้อมูลเกี่ยวกับเรื่อง ค่าธรรมเนียมการศึกษาและค่าเล่าเรียน ของนักเรียนโรงเรียนแห่งนี้ไว้ว่า..
โรงเรียนได้จัดเก็บ “ค่าธรรมเนียมการศึกษาและค่าเล่าเรียน” ไว้ที่ภาคเรียนละ 9,000 บาท ต่อนักเรียน 1 คน
โดยใน 9,000 บาท นั้น.. แบ่งออกเป็น :
- ค่าธรรมเนียมการศึกษา 3,000 บาท
- ค่ากิจกรรมพื้นฐานตามหลักสูตร 1,000 บาท
- ค่าอุปกรณ์การเรียน 1,000 บาท
- ค่าหนังสือ 500 บาท
- ค่าอาหารกลางวัน 2,000 บาท
- ค่าอาหารเสริม (เช้า – บ่าย) 1,500 บาท
ถามว่า.. มีส่วนไหนจากข้อมูลนี้ ที่เป็นการนำไปอุดหนุนการบริหารงานมหาวิทยาลัยแบบ “โดยตรง” บ้าง (อย่าตอบแบบเลี่ยงบาลี อ้างการอุดหนุนโดยอ้อมจากการเสียภาษีให้รัฐของผู้ปกครองนักเรียน – เพราะคนละประเด็นที่กำลังพูดถึงอยู่)
และมีส่วนไหนในค่าเทอม 9,000 บาท ได้ถูกนำไปใช้เป็นงบประมาณเพื่อการบริหารกิจการส่วนรวมของมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครบ้าง ?
โดยเฉพาะอย่างยิ่ง.. ใน 9,000 บาท นั้น..
มีส่วนไหนส่งตรงไปเป็นค่าจ้าง หรือ เงินเดือนให้เจ้าหน้าที่ รปภ. ของมหาวิทยาลัยบ้าง..??..!!
คำตอบ..จากข้อมูลที่เห็นข้างบน..คือ..
ไม่มีเลย..!!
ทั้ง 9,000 บาท มีแต่รายการไปอุดหนุนและตอบสนองประโยชน์ในเรื่องส่วนตัวของนักเรียนแต่ละคนทั้งสิ้น..!!
ยิ่งเมื่อตามไปดูข้อมูลรายละเอียดที่เป็น ค่าธรรมเนียมการศึกษา จำนวน 3,000 บาท ต่อนักเรียน 1 คน.. นั้น..
ก็ไม่พบว่ามีส่วนไหนที่จะโยงไปเกี่ยวข้องกับการอุดหนุนงบประมาณของมหาวิทยาลัย เพื่อไปเป็นค่าจ้างหรือเงินเดือนให้เจ้าหน้าที่ รปภ. คนไหนเลย..
มีแต่เรื่องการตอบสนองประโยชน์ส่วนตัวของนักเรียนแต่ละคนเช่นกัน..
ตามนี้ครับ…
ค่าธรรมเนียมการศึกษา จำนวน 3,000 บาท ต่อนักเรียน 1 คน
แยกเป็น..
ค่าชุดนักเรียน 2 ชุด,
ชุดพละ 1 ชุด,
ชุดผ้าไทย 1 ชุด,
ชุดเครื่องนอน 1 ชุด,
ชุดดูแลสุขภาพฟัน 1 ชุด,
ชุดถุงผ้าสัมภาระสำหรับเด็ก 1 ใบ
(ในเอกสารข้อมูลของโรงเรียนนี้ ไม่ได้บอกราคาของแต่ละรายการ บอกแต่จำนวนปริมาณว่ามีเท่าไร)
ที่มา : www.snru.ac.th/UserFiles/File/news/53_12(7)panpub.pdf
ประเด็น..“ความคิดหลัก”..ของเรื่องนี้..!!.. (ฟังให้ดี..!!)
ไม่ใช่อยู่ตรงประเด็นที่จะเอาเจ้าหน้าที่ รปภ. ของมหาวิทยาลัยมาเกี่ยวข้องกับการดำเนินงานของโรงเรียนวิถีธรรม..ไม่ได้เลย..
แต่ประเด็นมันอยู่ที่ว่า..
สิ่งที่ “คนคิด” และ “คนจัดการ” เรื่อง รปภ. ให้โรงเรียนวิถีธรรมในลักษณะแบบที่เห็นอยู่ในทุกวันนี้..นั้น.. ได้ทำเรื่องนี้โดยมี “ที่มา” แบบ “ไร้ความคิด” ในเรื่องจุดเริ่มต้นของหลักการ, ปรัชญาการก่อตั้ง, และการทำหน้าที่หลักของสถาบันที่เรียกตัวเองว่า “มหาวิทยาลัย”
(เป็น “University”.. ไม่ใช่ “School”.. หรือไม่ใช่ “Nursery”)
เมื่อทำโดย “ไร้ความคิด” หรือไม่ต้องคิดอะไรอย่างแยกแยะ..และคิดให้เป็นระบบไว้ก่อน.. ก็ส่งผลให้ภาพลักษณ์เรื่อง “รปภ.” เช้า-เย็น หน้าโรงเรียนแห่งนี้ ออกมา “เว่อร์” ในสายตาคนทั่วไปในมหาวิทยาลัย (แต่คนทำเรื่องนี้..ไม่รู้ตัว)..,
จากนั้น..คนทั่วไปก็รู้สึกนึกคิดต่อมาได้ถึงเรื่อง “ความไม่เป็นธรรม” ในความแตกต่างระหว่างการ Serve ผู้เป็นกลุ่มเป้าหมายหลักอย่างแท้จริงตามจุดมุ่งหมายและปรัชญาการก่อตั้งสถาบันอุดมศึกษาแห่งนี้..(คือบรรดาเหล่า “นักศึกษา” เป็นพัน ๆ คนของมหาวิทยาลัย).. เทียบกับการ Serve กลุ่มเป้าหมายรองที่ไม่อยู่ในจุดเริ่มต้นของเป้าหมายและปรัชญาการก่อตั้งสถาบันอุดมศึกษาแห่งนี้เสียด้วยซ้ำ..(คือบรรดาเหล่า “เด็กนักเรียน” เพียง 20 คนต่อปี ของโรงเรียนวิถีธรรม)
เป็นความแตกต่างในการ Serve ที่ต่างกันราวฟ้ากับเหว..ระหว่างกลุ่มเป้าหมายหลักนับหลายพันคน กับกลุ่มเป้าหมายรองเพียง 20 คน !!
ทั้ง ๆ ที่.. คนที่เป็นเจ้าของ “รปภ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร” ที่แท้จริง..เป็น “นักศึกษา” ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.. ไม่ใช่ “เด็กนักเรียน” ของโรงเรียนวิถีธรรม..,
ทั้ง ๆ ที่.. คนจ่ายเงินจ้าง “รปภ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร” ที่แท้จริง..เป็น “นักศึกษา” ของมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.. ไม่ใช่ “เด็กนักเรียน” ของโรงเรียนวิถีธรรม..,
ทั้ง ๆ ที่.. หน่วยงาน “รปภ. มหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร” อยู่ได้ เพราะได้รับเงินเดือน, สวัสดิการ, และการอุดหนุนต่าง ๆ ที่มี “ที่มา” จากนักศึกษาของมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนคร.. ไม่ใช่ เด็กนักเรียนของโรงเรียนวิถีธรรม
ให้ผู้บริหารที่ดูแลหน่วยงาน รปภ. และ เจ้าหน้าที่ รปภ. ของมหาวิทยาลัย ไปดูและศึกษาซะ..ว่า.. แต่ละเทอมที่นักเรียนโรงเรียนวิถีธรรมจำนวน 20 คน จ่ายคนละ 9,000 บาทนั้น มีค่าเงินเดือนให้ เจ้าหน้าที่ รปภ. ของมหาวิทยาลัย..รวมอยู่ด้วยหรือไม่ ??
ที่แทบจะปล่อยให้ “นักศึกษา” ของมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้เสี่ยงภัย..เสี่ยงชีวิตกันเองจากการถูกรถชนตายและพิการ..จากอุบัติเหตุบนท้องถนน “ตามแยกต่าง ๆ” ของมหาวิทยาลัยในชั่วโมงเร่งด่วนและช่วงที่มีปริมาณการจราจรคับคั่ง !!
ซึ่งการปล่อยให้เกิดสภาพการเสี่ยงภัยเสี่ยงชีวิตกันเองในการใช้รถใช้ถนนของนักศึกษาภายในมหาวิทยาลัยนั้น ไม่ว่าจะมองในแง่ “ฝีมือการบริหารจัดการองค์การ” และมองในแง่ “จริยธรรมหรือมนุษยธรรมพื้นฐาน” ของคนเป็นผู้บริหารองค์การก็ถือว่าสอบตก และเป็นคนที่ใช้ไม่ได้..ทั้งนั้น..!!!
เพราะจะถือว่าเป็นคนมีฝีมือเชิงการบริหารองค์การจนสามารถสอบผ่าน และจะถือว่าเป็นคนใช้ได้ทางจริยธรรมที่มีจิตใจคิดถึงความทุกข์ยากลำบากของเพื่อนมนุษย์และปรารถนาช่วยเหลือให้เขาดีขึ้น..ได้อย่างไร ?.. ในเมื่อกับเรื่องแบบนี้..แมร่ง..กลับไม่ “ลงทุน” (Investment) สร้างความปลอดภัยในการใช้รถใช้ถนนให้นักศึกษาและบุคคลากรภายในจำนวนมาก
ทั้งเรื่องพวกนี้.. ยังถือเป็นเรื่องในชีวิตประจำวันที่ต้องเกิดขึ้นเป็นสามัญปกติของทุกคน.. แต่ผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏที่นี่กลับขาดจิตสำนึกและไม่เคยเอาใจใส่ในเรื่องพวกนี้ จึงปล่อยให้สภาพแต่ละแยกบนถนนภายในมหาวิทยาลัยมีการ “วัดใจ” กันเองของผู้จะฝ่าข้ามแยกที่มาจากทั้ง 4 ทิศทาง..อย่างที่เห็นกันในทุกวันนี้..
โดยเฉพาะช่วงชั่วโมงเร่งด่วนที่มีปริมาณการจราจรหนาแน่นสูง ยิ่งต้องวัดใจและเสี่ยงภัยกันสุด ๆ เป็นพิเศษ จนอดรู้สึกไม่ได้ว่า ถ้าผมเป็นนักศึกษาที่นี่ ผมก็คงตั้งคำถามกับตัวเองว่า “นี่กูตั้งใจสอบเข้ามาที่นี่ เพื่อจะมาเรียน หรือมาตายและพิการกันแน่ว่ะ..!!”
และอดรู้สึกคิดถึงใจของพ่อ-แม่ หรือผู้ปกครองของนักศึกษาที่นี่ต่อไปอีกไม่ได้ว่า.. ถ้าผมมีลูกเป็นนักศึกษาที่นี่และมาเห็นสภาพในมหาวิทยาลัยแบบที่เป็นอยู่ดังกล่าวมาข้างต้น ผมก็คงคิดตั้งคำถามกับตัวเองเช่นกันว่า “นี่กูส่งลูกกูไปเรียน หรือส่งให้ไปเสี่ยงตายกันแน่ว่ะ..!!”
ลองไปดูสภาพของจริงที่เกิดขึ้นในมหาวิทยาลัยทุกวันนี้..ว่าที่กล่าวมานั้น..ใช่..หรือ..ไม่ใช่..?
แล้วลองเทียบกันเองครับ..ระหว่างการ Serve นักศึกษาและบุคคลากรส่วนใหญ่ของมหาวิทยาลัยตรงบริเวณถนนตามแยกหลัก ๆ หรือถนนส่วนอื่น ๆ หน้าคณะ/สำนักต่าง ๆ ในมหาวิทยาลัยแห่งนี้.. เปรียบเทียบกับการ Serve คนส่วนน้อยกลุ่มหนึ่งบริเวณถนนหน้าโรงเรียนวิถีธรรมของ “หน่วยงาน รปภ.” ที่นี่
ไม่แต่เท่านั้น..,
ไม่แต่เฉพาะกับเรื่องความปลอดภัยและการป้องกันอุบัติภัยให้นักศึกษาและบุคคลากรส่วนใหญ่ของมหาวิทยาลัยบนถนน “ตามแยกต่าง ๆ ภายในมหาวิทยาลัย” ที่พวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครชุดนี้..แมร่ง..ไม่เคยรู้สึก, ไม่เคยมีความเอาใจใส่..สนใจ, ไม่เคยอยู่ในหัว, และไม่เคยมีจิตสำนึกตอบสนองการพิทักษ์ปกป้องผลประโยชน์และการบำรุงรักษาความผาสุกให้เกิดกับคนส่วนใหญ่ในองค์การของตนเอง..แล้ว..
บนถนนนอกมหาวิทยาลัย..อย่างเช่น ตรงบริเวณหน้าประตู 3 ในชั่วโมงเร่งด่วนเช้า-เย็น แทนที่จะบริหารจัดการให้เจ้าหน้าที่ รปภ.ของมหาวิทยาลัยไปช่วยดูแลการจราจรบนท้องถนนหลวงเป็นประจำทุกวันอย่างสม่ำเสมอเหมือนกับที่ไปทำกันอยู่หน้าโรงเรียนวิถีธรรม..เพื่อดูแลความปลอดภัยและอำนวยความสะดวกให้ทั้งบุคคลากรภายในของเราเองที่เข้า-ออกประตู 3 และถือเป็นการบริการสังคมส่วนรวมให้กับคนในชุมชนภายนอกจำนวนมากที่เดินทางผ่านแยกหน้าประตู 3..
แต่เปล่าเลย.. ไม่ได้ทำอะไรเลย..!!
ไม่มี “ความคิด” จากพวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยในเรื่องพวกนี้เลย..(ทีกับเรื่องแบบหน้าโรงเรียนวิถีธรรม..แม่ม !..กลับคิดทำโน่นทำนี่ได้ตลอด !!).. จึงไม่มีการบริหารจัดการอะไรเกี่ยวกับความพยายามในการป้องกันอุบัติ
ทั้ง ๆ ที่.. ตรงนั้นเป็นเหมือนหน้าบ้านตัวเอง..
แล้วตนเองก็มีทั้งโอกาสที่จะให้บริการสังคม และมีทั้งศักยภาพพอที่จะช่วยเหลือชุมชนตรงนั้น..โดยการส่งเจ้าหน้าที่ รปภ.ของมหาวิทยาลัยตัวเองไปช่วยดูแลอำนวยความสะดวก..เพื่อป้องกันอุบัติภัยจากการจราจรอันแสนจะคับคั่งและน่ากลัวตอนช่วงเช้ากับเย็นของแต่ละวันได้อย่างไม่เหลือบ่ากว่าแรงและลำบากลำบนอะไรเลย..,
หรือแม้กระทั่งจะติดต่อประสานขอให้มีการติดตั้งสัญญาณไฟจราจรบริเวณแยกหน้าประตู 3 นี้..จากส่วนราชการอื่นที่เกี่ยวข้อง.. (แม้จะเป็นแบบกระพริบเตือน..ก็ยังดี..เพื่อให้รถบนถนนเลี่ยงเมืองที่ลงมาจากเนินและมาจากแยกบ้านธาตุจะได้เห็นมาแต่ไกลและระวังตัวชะลอไว้บ้างก่อนถึงแยกหน้าประตู 3)...,
หรือแม้กระทั่งจะติดต่อประสานขอให้มีตำรวจจราจรมาช่วยดูแลบริเวณแยกหน้าประตู 3 ในช่วงชั่วโมงเร่งด่วนเช้าและเย็นของแต่ละวัน..(ขนาดระดับวิทยาลัยเทคนิค, ระดับโรงเรียนมัธยม, และระดับโรงเรียนประถมในจังหวัดสกลนครด้วยกัน เขาก็ยังทำเรื่องนี้กันทั้งนั้น.. แต่ผู้บริหารที่นี่..แม่ม !..มันไม่สนใจ..ไม่เคยคิดทำเรื่องนี้กัน.. ตัวเองเป็นถึงระดับมหาวิทยาลัย.. แต่..แม่ม..เอ๊ย !..ไม่รู้จักอับจักอายแม้กระทั่งระดับโรงเรียนประถมในเรื่องพวกนี้กันบ้างเลย..!!)
ส่วนจะประสาน, จะติดต่อ, จะขออนุญาตใคร, จะให้เจ้าหน้าที่ รปภ. ของเราทำร่วมกับใคร..หรือไม่..อย่างไร..? และจะมีขั้นตอนเกี่ยวข้องที่จำเป็นต้องทำในเรื่องอื่น ๆ เพิ่มเติมอีกหรือไม่..นั้น.. ก็เป็นรายละเอียดในเรื่องการบริหารจัดการที่เป็นหน้าที่พื้นฐานและเป็นงานที่ทำได้ง่าย ๆ ของสถาบันระดับขนาดนี้อยู่แล้ว
จึงไม่ใช่ข้อที่จะยกเอาเรื่องการอยู่นอกรั้วมหาวิทยาลัยของพื้นที่ถนนหน้าประตู 3 มาอ้างเป็นข้อจำกัดให้เป็นเหตุที่ไม่บริหารจัดการความปลอดภัยในเรื่องการจราจรให้กับชีวิตผู้คนส่วนใหญ่ทั้งบุคคลากรภายในและนอกมหาวิทยาลัยตรงบริเวณนั้น
ปัญหานี้จึงไม่ใช่อยู่ที่เรื่องอื่นใดที่พวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยชุดนี้ได้ชอบนำมากล่าวอ้างหรือกล่าวแก้ตัว
แต่ปัญหานี้มันอยู่ที่ “ใจ” และ “สมอง” ของพวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครชุดนี้..!!
เป็น.. “ใจ” ที่ไม่รู้ว่ามันทำด้วยอะไร ถึงทนเห็นสภาพที่เกิดขึ้นกับผู้คนส่วนใหญ่โดยเฉพาะกับนักศึกษาของตัวเองที่ใช้รถใช้ถนนด้วยความเสี่ยงอันตรายอย่างสูงบริเวณหน้าประตู 3 ได้ทุกวัน..!!
เป็น.. “สมอง” ที่ไม่รู้ว่ามันทำด้วยอะไร ถึงคิดไม่ออก คิดไม่เป็น คิดไม่ได้ และไม่คิดทำเรื่องการบริหารจัดการงานจราจรช่วงเช้าและเย็นบริเวณถนนหน้าประตู 3 เพื่อดูแลความปลอดภัยให้คนส่วนใหญ่..!!
เป็น.. “ใจ” และ “สมอง” ที่ไม่เลือกทำเรื่องการดูแลคนส่วนใหญ่จำนวนมากของมหาวิทยาลัยและชุมชน แต่กลับเลือกที่จะทำเรื่องการฟูมฟักคุ้มครองเฉพาะคน 20 คนแทน…
“ใจ” และ “สมอง” ของพวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยเช่นนี้ จึงทำให้เกิดภาพของการบริหารจัดการเรื่องการจราจรบริเวณหน้าประตู 3 ในชั่วโมงเร่งด่วนช่วงเช้ากับเย็นสำหรับคนหมู่มากนับร้อยนับพันนั้น.. เทียบไม่ได้เลยกับภาพการบริหารจัดการเรื่องการจราจรให้คนเพียง 20 คน..หน้าโรงเรียนวิถีธรรม..
ในขณะที่ภาพหนึ่งมีแต่ความเฉยเมยและเงียบเชียบ.. ไร้วี่แววของการมี Action ใด ๆ ที่จะเข้ามาเคลื่อนไหวจัดการให้เรื่องของคนเป็นร้อยเป็นพันมีคุณภาพชีวิตที่ดีขึ้น และไม่ถูกปล่อยทิ้งให้เป็นไปเองตามยถากรรมอย่างไร้ความสนใจใยดีจากพวกผู้บริหารมหาวิทยาลัยชุดนี้..
แต่อีกภาพกลับเป็นการทุ่มทุนสร้างอย่างยิ่งใหญ่ตระการตา.. และอย่างทุ่มเทเอาเป็นเอาตายให้กับเรื่องของคน 20 คนอย่างเต็มที่และอย่างสุดจิตสุดใจของผู้บริหารมหาวิทยาลัยชุดนี้..
ทั้ง ๆ ที่ ความเสี่ยงต่ออุบัติภัยและความเสี่ยงต่อชีวิตจากสภาพการจราจรที่เกิดขึ้นจริงบริเวณพื้นที่หน้าประตู 3 นั้น..สูงกว่าพื้นที่บริเวณหน้าโรงเรียนวิถีธรรมอย่างมาก.. มากจนไม่อาจเทียบกันได้..!!
เวลาที่ผมต้องเดินทางผ่านเข้า-ออกประตู 3 ของมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้และได้เห็นสภาพตามที่กล่าวมาข้างต้นบริเวณด้านหน้านั้นทีไร ก็อดนึกคิดและรู้สึกไม่ได้ว่า..
คุณภาพชีวิตผู้คนในสายตาผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครโดยเฉพาะที่เป็นนักศึกษาของมหาวิทยาลัยซึ่งสัญจรเข้า-ออก และผ่านไปมาบนถนนทางหลวงบริเวณแยกหน้าประตู 3 ตลอดทั้งวันนั้น..ช่างเป็นคุณภาพชีวิตที่ต่ำเสียเหลือเกิน
แถมยังมีค่าต่ำกว่าคุณภาพชีวิตของผู้คนกลุ่มเล็ก ๆ กลุ่มหนึ่งที่อยู่บริเวณหน้าโรงเรียนวิถีธรรมในตอนเช้าประมาณ 1 ชั่วโมง และเย็นอีกประมาณ 1 ชั่วโมง..อย่างเทียบกันไม่ได้ในสายตาผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏสกลนครชุดนี้..!!
การปฏิบัติต่อทั้ง 2 กลุ่มจากฝีมือการบริหารองค์การของผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งนี้..มันจึงแตกต่างกันอย่างสิ้นเชิง..
และผลของการปฏิบัติมันจึงออกมาต่างกันราวดินและฟ้า !!
และนี่หรือครับ..คือ “ความคิดอ่าน”..ของคนระดับ “ผู้บริหาร” ในสถาบันระดับ “อุดมศึกษา” ของไทย..ที่คิดอ่านเรื่องแบบกรณีต่าง ๆ ตามที่กล่าวมาข้างต้น..ไม่ได้..??
ช่างทำให้คนในสังคมรู้สึกดูถูก..ดูแคลนได้ดีแท้ว่า..
ในระบบของวงการอุดมศึกษาไทยนี้.. เขาใช้วิธี “จับฉลาก” ให้คนมาเป็นผู้บริหารสถาบันอุดมศึกษากันหรืออย่างไร..??
เพราะการบริหารแบบไม่ต้องใช้ความคิดและสติปัญญาแยกแยะอะไรเลยแบบที่ผู้บริหารราชภัฏสกลนครทำอยู่ให้เห็นผลเป็นตัวอย่างจริงจนประจักษ์แจ้งแก่สายตาทุกคู่ของผู้คนอยู่ในขณะนี้..
ไม่ว่าจะเป็นในกรณีของยางชะลอความเร็วรถ,
กรณีการตีเส้นครอบครองยึดถนนสาธารณะไปเป็นพื้นที่จอดรถเฉพาะของโรงเรียนวิถีธรรมเสมือนเป็นสมบัติส่วนตัว,
และกรณีเอาเจ้าหน้าที่ รปภ. ของคนทั้งมหาวิทยาลัย มารับใช้ตนเอง..จนภาพออกมาดูเสมือนเป็น รปภ. ส่วนตัวของโรงเรียนตัวเอง..นั้น..,
ใคร ๆ มันก็ทำได้..!! ใคร ๆ มันก็ทำเป็น..!!
ขอให้มัน “จับฉลาก” เข้ามาเป็นผู้บริหารได้ก็พอ..
และการจับฉลากก็เป็นเรื่องที่ไม่ยุ่งยากลำบากอะไรเลย ไม่ต้องใช้ความพยายามและวิธีการที่สลับซับซ้อนอะไร.. ใคร ๆ มันก็สามารถ “จับฉลาก” มาเป็นผู้บริหารกันได้ทั้งนั้น..ง่ายมาก..!!
ซึ่งถ้าอุดมศึกษาไทยเต็มไปด้วยบรรดา “ผู้บริหารมหาวิทยาลัย” ที่มีวิธีคิดแบบสิ้นคิด หรือคิดอะไรไม่ออก..คิดอะไรไม่เก่ง..ในเรื่องที่จะเป็นประโยชน์ต่อคนส่วนใหญ่และต่ออนาคตที่ดีในระยะยาวของการพัฒนาองค์กร.. แต่จะคิดออกเฉพาะเรื่องการตอบสนองผลประโยชน์ส่วนตัวให้เฉพาะกับพรรคพวกบริวารและหวานใจในระบบอุปถัมภ์ของตนเท่านั้นเป็นหลัก..,
ทั้งยังไร้ "ภาวะความเป็นผู้นำ" (leadership) อย่างสุดจะเยียวยาแบบผู้บริหารมหาวิทยาลัยราชภัฏแห่งแยกบ้านธาตุ สกลนคร.. ซึ่งได้บริหารมหาวิทยาลัยจากพื้นฐานความคิดและคุณลักษณะติดตัวที่แย่ ๆ ดังกล่าว จนทำให้เกิดผลลัพธ์ของจริงออกมาให้เห็นในหลายกรณีตัวอย่างที่เป็นผลงานของโรงเรียนวิถีธรรมตามที่เล่าไว้ข้างต้น..แล้ว…
ก็ต้องถือว่าเป็นโศกนาฏกรรมที่น่าเศร้าและน่าเอนจอนาถต่ออนาคตการพัฒนาสังคมไทย..และการ “สร้างชาติ” ไทย..อย่างยิ่งครับ..!! l
